Terug naar kennisbank

Voorbeeld casus: Kees

Dit is een voorbeeld uit de huisartsenpraktijk waar een huisarts Kees op haar spreekuur zag. Kees kwam met zijn beide ouders en vader vertelde gelijk dat de kortgeleden de oom van Kees was overleden en dat sinds die tijd Kees moeilijk te hanteren was thuis, hij was snel boos en luisterde niet. Ouders wilden graag dat Kees naar de psycholoog kon voor rouwverwerking.

Het verhaal van Kees

Het eerste keer dat de huisarts Kees ziet met beide ouders. De ouders zijn gescheiden en ze heeft Kees eerder twee keer gezien met of vader of moeder. Er komt al snel van alles over tafel en de huisarts zegt “Ik hoor zo veel van jullie, ik ga even mee tekenen hoor om alles samen goed te begrijpen en overzicht te houden". Ze pakt een A4 papier en begint de eerste onderwerpen in de bolletjes te zetten. Kees en ouders kijken belangstellend mee.

Over het algemeen gaat het eigenlijk best goed met Kees. Hij heeft veel plezier in de voetbal en waar hij op school eerder veel last had van een groepje pesters ging het nu veel beter op school en had hij een paar goede vrienden. De pesters waren soms nog vervelend maar hij had er minder last van. Toen na een tijdje de huisarts vroeg aan Kees of dit nu zo'n beetje het plaatje was, benoemde Kees "Op zich wel maar er mist nog een lijntje”. Wat mist er dan nog vroeg de huisarts en Kees vertelde dat er nog een lijntje moest tussen zijn vader en moeder. Hij vertelde dat zijn ouders heel vaak ruzie maken en dat de regels bij vader heel anders zijn dan bij moeder en dat hij hier heel veel last van heeft en boos van wordt. Dat oom dood is, is vervelend maar daar heeft hij niet zo'n last van, wel van de relatie tussen zijn ouders.

Hoewel confronterend konden de ouders het verhaal van Kees goed horen en hadden er ook begrip voor. Door de onverwachte wending lukt het niet om het consult in de geplande 20 minuten af te ronden. Door in de pauze door te werken kon het gesprek rustig en met mooie uitkomst worden afgerond.

Kees ging zelf eens kijken op de website Villa Pinedo voor lotgenotencontact en de huisarts meldde het gezin bij de buurtteammedewerker bij haar op de praktijk om als gezin aan het werk te gaan aan de onderlinge relaties. De ouders en Kees konden zich hier goed in vinden en ouders bevestigden dat ze zich gingen inzetten om minder ruzie te maken. De oorspronkelijke zorgvraag, namelijk verwijzing naar de psycholoog bleek niet nodig te zijn. 

Door de onderlinge lijntjes zichtbaar te maken in de tekening kon een tot dan toe onzichtbaar onderwerp bespreekbaar worden. De huisarts sluit niet uit dat zonder het tekenen het goed had gekund dat dit niet op tafel was gekomen.